Ik was toe aan vakantie. De bestemming maakte niet uit. Gelukkig dacht mijn broertje Sergio er precies hetzelfde over. Veel research hadden we dan ook niet gedaan voordat we een weekje Sao Miguel boekten. We wisten dat er een aantal mooie highlights waren en dat was genoeg. In mijn reisdagboek lees je hoe Sao Miguel al onze verwachtingen overtrof!
Dag 1 – Na een vlucht van zo’n 4 uur komen we aan op het vliegveld van Sao Miguel. Weer een uur later droppen we onze spullen in ons hostel, frissen we ons een beetje op en lopen we de stad in om Ponta Delgada te verkennen. De hoofdstad van Sao Miguel voelt dorps aan. De straatjes onderweg naar het centrum zijn smal en beklinkerd, de ramen van witte huisjes bedekt door geschilderde luiken. De eerste de beste lunchroom die we vinden schieten we in voor een broodje tonijnsalade. Simpel, maar op vakantie smaakt het toch net iets beter.
Daarna gaan we op zoek naar Futurismo om een whale watching tour te boeken. Deze organisatie werd ons geadviseerd omdat ze het welzijn van de dieren voorop stellen (en het laatste wat we willen is een walvis tussen de propellers). Onverwachts boeken we er nog een activiteit bij, maar daarover later meer. Eerst zoeken we een hapje te eten en een leuk terrasje om de eerste dag op vakantie te vieren. Het is Café Central geworden. Een klein restaurant aan een plein met links uitzicht op een schilderachtige kerk en rechts de boulevard.
Dag 2 – Walvissen here we come! We wandelen wederom naar het kantoor van Futurismo voor een briefing vooraf. Daarna mogen we de boot op en varen we uit. Terwijl het eiland achter ons steeds kleiner wordt, betrekt de lucht en steekt de wind op. We hadden er helemaal niet aan gedacht dat het op open zee wel eens koud zou kunnen worden en zijn onze jassen helaas vergeten in het hostel.
Het mag de pret niet drukken, want onderweg zien we maar liefst twee verschillende soorten dolfijnen die speels langs de boot springen. En het duurt helemaal niet lang voordat de gids ons wenkt: de eerste walvis is gezien. We kunnen met de boot niet te dichtbij komen, maar m’n zoomlens komt hier goed van pas en de camera draait overuren.
Bijzondere ervaringen op Sao Miguel
Dag 3 – Vandaag gaan we weer de zee op, maar deze keer om met dolfijnen te snorkelen. De boot is deze keer een stuk kleiner (een zodiac) en stuitert over de golven. We doen onze wetsuits aan en krijgen de laatste instructies. De gids vertelt dat we de dolfijnen maar een paar keer zullen benaderen. Als ze geïnteresseerd zijn, blijven ze in de buurt. Zo niet, dan zwemmen ze weg en laten we ze met rust. Het blijven wilde dieren.
Wanneer de gids een seintje krijgt via haar walkie talkie, laten we ons zo snel en stil mogelijk het water in glijden. Het water is zo koud dat mijn adem stokt en door het geklots van de golven voel ik me behoorlijk gedesoriënteerd. Maar dan horen we ineens hoge pieptonen. En een tel later schieten er tientallen dolfijnen voorbij. Onder de boot door, langs de zijkanten. We doen dit nog twee keer en houden het dan voor gezien. Voor mij was dit ook meer dan genoeg, ik was al blij om ze in het wild te zien.
In de middag halen we onze huurauto op en kan de pret aan land beginnen. We rijden meteen door naar Sete Cidades, want het weer is stralend en daar moet je gebruik van maken. De eerste stop is een “verlaten” hotel, dat bijna net zo leuk is om te ontdekken als het uitzicht op het groene en blauwe meer.
Daarna gaan we op zoek naar het bekende uitzicht van Miradouro da Boca do Inferno. Per ongeluk nemen we een verkeerde route en wandelen we eerst over de 2 uur durende Serra Devassa trail. Spijt hebben we niet, want ook hier is het uitzicht spectaculair. Na afloop besluiten we toch nog even naar boven te rennen voor een foto op Boca do Inferno. Dan houden we het voor gezien. M’n kuiten zijn dankbaar.
Dag 4 – Ik heb het weerbericht al een paar keer ververst, maar het blijft hetzelfde: regen, regen en nog eens regen. Het lijkt niet op te houden vandaag. Na een rustig ontbijt en een korte wandeling in Ponta Delgada besluiten we naar Furnas te rijden. Worst case scenario zitten we een dag in een thermaal bad. En in het beste geval kunnen we een mooie wandeling maken.
Gelukkig zijn de weergoden ons goed gezind. Rond de tijd dat we in Furnas aankomen heeft de regen plaatsgemaakt voor een zonnetje. We hebben meer dan genoeg tijd voor de volledige Furnas Experience. Vanuit het dorpje wandelen we naar het meer van Furnas en bezoeken we natuurfenomeen Caldeiras da Lagoa das Furnas. De geisers en borrelende modderpoelen zijn niet alleen indrukwekkend om te zien, ze ruiken ook spectaculair naar rotte eieren.
In de warmwaterbaden van Poca Dona Beija ruikt het juist weer naar ijzer. Het mineraalrijke water heeft een roestachtige kleur, dus een witte bikini was waarschijnlijk niet de beste keuze. Heel rouwig voel ik me niet in het stomend door groen omringd natuurbad.
Het gevoel van spijt bekruipt me ‘s avonds wel als ik de lokale specialiteit Cozido das Furnas bestel. Deze lokale stoofschotel wordt in de warme vulkanische aarde gegaard. Terwijl Sergio van een zeer goede steak smikkelt, vis ik bloedworst, kool, kip en chorizo uit een pan die nogal muf ruikt. Blij dat ik het geprobeerd heb, maar het nog een keer eten zit er niet in.
Mistige bergen en verwarmde golfslagbaden
Dag 5 – Het is mistig als we de steile weg naar boven rijden bij Lagao do Fogo. We zien een stilstaande auto in de berm en schrikken ook van een wandelaar die uit het niets de weg oversteekt. Je begint je toch af te vragen of het de rit wel waard is met zulk weer.
Het is de moeite waard! De dichte mist die we onderweg naar boven tegenkomen, zweeft ook in de krater. Maar als je niet zigzaggend een vulkaan op probeert te rijden geeft het toch een ander gevoel. Hier is het niet eng, eerder mysterieus. We wandelen in een uur van de parkeerplaats naar beneden tot aan het water en klimmen dezelfde weg weer naar boven. Dan rijden we naar Ribeira Grande, waar we de rest van de dag aan het strand hangen.
‘s Avonds in Ponta Delgada eten we langs de boulevard bij een visrestaurant. Gegrilde inktvis met knoflook en olie voor mij. Pasta met zeevruchten voor Ser. Als toetje proeven we bij een bar een aantal lokaal geproduceerde likeuren. Mijn favoriet is de ananaslikeur en ik neem me voor om een fles mee te nemen als souvenir.
Dag 6 – Omdat we vandaag de huurauto moeten inleveren, blijven we aan de westkant van het eiland en rijden we naar het strand van Mosteiros. Het is helaas niet echt strandweer, maar alsnog lekker om uit te waaien. Terwijl Ser een aangespoelde kwal bestudeert (leest: prikt met een stok), schiet ik nog een paar plaatjes van de fotogenieke Ilheus dos Mosteiros.
Daarna rijden we naar Ponta da Ferraria voor een ander uitzicht. Het blijkt de beste beslissing van de dag. Tot een half uur voor we de auto moeten inleveren zwemmen we in een natuurlijk verwarmd(!) golfslagbad tussen de kliffen. We haasten ons op het eind op natte handdoeken (en op ietwat vochtige autostoelen) naar het autohuurbedrijf. Een beetje aso, maar ach – het was het waard.
Vanaf dat moment moet alles weer met de benenwagen en wandelen we de stad door voor een hapje eten. Na een visje en wat drankjes staan we weer op straat en besluiten we naar de bar te gaan waar we de dag ervoor de likeuren hebben geprobeerd.
Onderweg komen we een andere bar tegen waar een band net bezig is met een soundcheck. Het is er zo leuk dat we de rest van de avond blijven: er wordt gedanst, gedronken en Ser heeft al snel vrienden gemaakt als iemand hem om een aansteker vraagt.
Rond een uur of 11 houd ik het voor gezien (morgen weer een vroege dag). Sergio heeft het nog te gezellig en wil nog even blijven. Prima, want de weg naar huis ken ik inmiddels uit m’n hoofd. Onderweg geniet ik nog even na van een vakantie die onverwachts veel leuker was dan ik had gedacht.
Tijd om naar huis te gaan
Dag 7 – Om 7 uur ‘s ochtends zit ik alweer ingepakt bij de receptie. Sergio heeft nog niet op m’n appjes gereageerd. Hij zal het wel laat gemaakt hebben…
Ik ben dan ook verbaasd als hij niet vanuit de hal, maar van buiten naar binnen loopt. Na sluitingstijd was er kennelijk nog een feestje op een ander plein. In recordtijd is hij gedoucht, heeft hij zijn spullen gepakt en staat hij weer buiten. Veel komt er de rest van de dag niet uit, maar als ik vraag of het nog leuk was, is hij vastbesloten. We moeten echt nog eens terugkomen.
