We reizen verder en het derde eiland van onze reis wacht. Ook al verbleven we op Sao Jorge, we konden er niet omheen. De imposante Pico vulkaan torent overal bovenuit en is zelfs vanaf de kust van Sao Jorge niet te missen. De vulkaan belooft avontuur en ik weet dat het gelijknamige eiland nog veel meer te bieden heeft. Niet zo gek dat ik dan ook sta te popelen om de ferry op te stappen. Vulkanische activiteiten en wijngaarden. Here we come!
(Lees deel 1 van ons Azoren reisverslag hier)
De Pico vulkaan
Terwijl de zon ondergaat trotseren we de golven. De ferry deint op en neer tijdens de anderhalf uur durende oversteek naar Pico. Ik ben blij dat ik een zeiler ben en dus ervaring heb met het geraas van de golven. Een medepassagier is minder gelukkig en klampt zich vast aan de reling. Eenmaal terug op vaste bodem halen we de huurauto op. Onze koplampen werpen een warme gloed over de tropische planten langs de weg en de indrukwekkende schim van de vulkaan houdt ons gezelschap terwijl we naar onze eerste accommodatie rijden.
Vanaf onze eerste avond op het eiland voelen we ons al welkom. En dit gevoel wordt alleen maar bevestigd in de 3 dagen dat we er zijn. Zo krijgen we van locals de leukste tips. Van verborgen natuurlijke baden waar je uren kunt dobberen tot de lekkerste restaurants en mooiste bars mét uitzicht. Samen met Steffi wandelen we langs kilometers aan wijngaarden terwijl ze ons alles verteld over de wijngeschiedenis en de wijngaarden van haar schoonvader waar ze tijdens het oogstseizoen helpt met plukken. We eindigen onze dag aan de kust. Steffi heeft een kaasje, wat toastjes, zelfgemaakte compote en natuurlijk wijn meegenomen. Tot laat in de middag genieten we van de zon en het gezelschap.
En dat alles met de imposante Pico vulkaan op de achtergrond. Vanaf alle kanten van het eiland kun je ‘m bewonderen. En natuurlijk ook beklimmen. Door de bewolking beginnen we er niet aan. Maar het is zeker een avontuur wat ik voor mijn volgende bezoek aan de Azoren op mijn bucketlist zet.
De vulkanische activiteiten van Faial
Op de ferry richting Faial raken we aan de praat met Hugo. Hij woont op Pico en werkt in de haven van Faial. Het dagelijkse woon-werk verkeer is goed te doen en duurt maar een half uurtje. Hij vertelt ons dat Pico niet het enige eiland is met vulkanische activiteiten en geeft ons de tip om Capelinhos te bezoeken. Dit westelijke deel van Faial is ontstaan in 1957 nadat de Vulcão dos Capelinhos was uitgebarsten en net zo lang bleef pruttelen totdat er een heel nieuw stuk land ontstond. Over het zandpad wandelen we naar de verlaten vuurtoren. Het nieuwe land heeft iets mysterieus.
Onze uitvalsbasis is de glamping van Pedro en Antónia. En wat een pracht plekje is het! Onze accommodatie bestaat uit lokaal hout en tentdoeken die met palen en lijnen gespannen zijn. Vrijwel alle stukken zijn afritsbaar waardoor je je midden in de natuur waant. De oude plantage van Pedro’s vader vormt het decor. De palmbomen, bananenplanten en andere tropische begroeiing zorgen voor privacy en een prachtige omgeving.
Ondanks dat Faial een piepklein eilandje is (slechts 21 km lang en 14 km breedt), is het behoorlijk bekend. Die faam heeft het eiland te danken aan Horta. De hoofdstad van Faial staat al eeuwen bekend als een plek voor zeevaarders om zich voor te bereiden op de grote oversteek naar Amerika. Sporen hiervan vinden we terug op de muren van het wereldberoemde Café Peter Sport en aan de kade, waar zeilers tot op de dag van vandaag schilderingen achterlaten.
Het natuurschoon van Sao Miguel
We laten Faial achter ons. Deze keer niet met een vertrek vanuit de haven maar via de lucht. Eindbestemming Sao Miguel. ‘De Azoren in het klein’, zo noemt men Sao Miguel vaak. En vanuit de lucht kunnen we wel zien waarom. Vulkanen, zwarte zandstranden, kraters en gekleurde lagoas. Sao Miguel heeft het allemaal. Na een knap staaltje fileparkeren in het smalste straatje wat ik ooit heb gezien, stappen we onze accommodatie binnen, midden in de hoofdstad Ponta Delgada. We wandelen door pittoreske straatjes met witte gebouwen omlijst door donker gebeitst hout, streetart, kerkjes en pleinen. Een beter ontvangst op Sao Miguel hadden we ons niet kunnen wensen.
Een klein stukje buiten de stad begint het natuurschoon. Op het golvende landschap rijden we langs hagen hortensia’s en oude plantages. We zijn op weg naar Sete Cidades. Eerder waren we er al even langs geweest maar toen werd het feestje bedorven door een dikke laag mist. Vandaag schijnt de zon en we zijn hoopvol! Onze inspanningen worden beloont. Vanaf het uitzichtpunt bewonderen we de groene en blauwe kleuren en genieten we van de verhalen van een oud dametje die ons vertelt over de legendes van de kratermeren.
Een vaarwel tussen de bergen
Voor onze laatste paar dagen op de Azoren verlaten we de drukke stad en zoeken we de rust op in Furnas. Dit pittoreske stadje ligt bovenop een actieve vulkaan. Van een afstandje spotten we de stomende geisers al en weten we dat we onze bestemming hebben bereikt. Op de planning staan warme bronnen, gezellige ontmoetingen met onze partners en natuurlijk een wandeling! De bergen rondom Furnas zijn prachtig wild en bieden allerlei hike mogelijkheden.
We hebben onze zinnen gezet op de Faial da Terra trail. Volgens onze gastvrouw ligt daar halverwege een verrassing op ons te wachten. En een verrassing was het zeker! Na ongeveer een uur lopen over smalle kronkelende paadjes en dichte begroeiing horen we het geraas. We gaan de bocht om, kruipen onder een omgevallen boom door en daar is ie. Een verborgen waterval met diepe poel begroet ons. De stroming is sterk en het water is koud, maar de zon die op de grote rotsen schijnt warmt ons weer heerlijk op. Daarna hebben we nog maar een uurtje te gaan. Het is een korte circulaire wandeling dus we komen na de hike weer terug bij onze auto. Perfect voor een actieve middagstop dus.
Na 3 weken avontuur rijden we om 5 uur ‘s ochtends in het pikke donker richting het vliegveld. Moe zijn we niet. Enthousiast wel. We bespreken alles wat we hebben gezien en onze hoofden zitten vol met ideeën over de mooiste highlights die we aan onze reizen toe moeten voegen. Eenmaal in het vliegtuig droom ik weg bij herinneringen aan kratermeren, vulkanen en vriendelijke gezichten. Eén ding is duidelijk. Ik kom zeker een keertje terug.
