Bij sommige mensen zullen de nekharen recht overeind gaan staan wanneer ze aan halloween denken. Maar bij Voja zien wij deze griezelige feestdag (of nacht) als een mooie kans om verhalen te vertellen. Want zeg nou zelf, wat is er nou leuker dan in het schemer van kaarsen naar verhalen luisteren. Van verloren liefdes, een gezonken stad en heuse piraten. Dit zijn onze favoriete legendes en verhalen van de Azoren:
Een klein foutje
Als we het over verhalen van de Azoren hebben mag de ontdekking van de eilandengroep natuurlijk niet ontbreken. Ondanks dat enkele eilanden van de Azoren waarschijnlijk al eerder bekend waren. Werden ze ‘officieel’ ontdekt in 1427, toen de Portugese ontdekkingsreiziger Diogo de Silves voet aan land zette op Santa Maria. Ook de ontdekking van Sao Miguel volgde al snel. De centrale en westelijke eilanden lieten nog even op zich wachten en werden pas in 1450 ontdekt.
De eilanden moesten natuurlijk wel een naam krijgen. Dat werd Açores, vernoemt naar de havik (Acor) die de eerste eilandbewoners spotten toen ze aan land kwamen. Misschien was het de spetterende natuur die het de ontdekkingsreizigers deed duizelen of misschien waren ze nog een beetje zeeziek. Want echt scherp waren ze duidelijk niet meer. Het bleek namelijk een buizerd (Urubu) te zijn en geen havik. De naam Urubus is echter nooit aangeslagen. Gelukkig zijn er inmiddels ook echte haviken gespot op de eilanden.
Verboden liefde
Misschien wel één van de bekendste verhalen van de Azoren is het verhaal over het ontstaan van de meren van Sete Cidades. De legende vertelt over een koning die na het sterven van zijn vrouw zijn dochter Antilia alleen moet opvoeden. Hij houdt ontzettend van zijn dochter, maar is ook een slecht-gehumeurde en jaloerse man. De bezitterige koning verdraagt zelfs de gedachte dat hij haar ooit kwijt zou kunnen raken niet. De prinses groeit hierdoor heel beschermd op.
De jaren vliegen voorbij de prinses groeit op tot een mooie jonge vrouw. De hoge kasteelmuren zijn niet langer beschermend, maar benauwend. Daarom wandelt ze graag met haar kindermeisje buiten het kasteel. Haar uitjes worden al snel opgemerkt door de jonge mannen uit de omgeving, die zich langs haar wandelroutes ophouden om haar aandacht te trekken. Als de koning hoort over de wandelingen en de aandacht die zijn dochter daarmee trekt, wordt hij vreselijk jaloers. Hij verbiedt haar om nog buiten het kasteel te komen.
Maar elke keer wanneer haar vader na zijn middagmaal in slaap valt, glipt de prinses toch stiekem naar buiten. Op een dag wandelt ze door de heuvels en hoort ze in de verte de prachtige klanken van een fluit. Ze gaat op onderzoek uit en ontdekt een jonge herder. Een aantal weken lang zoekt de prinses de herder op en steeds verstopt ze zich weer in de struiken. Tot de herder haar op een dag betrapt. Hij is op slag verliefd en vanaf die dag zijn ze onafscheidelijk. Het duurt dan ook niet lang voordat hij haar vraagt of ze met hem wil trouwen.
Innig gelukkig vertrekken ze naar het kasteel om het goede nieuws te vertellen. Maar wanneer haar vader het nieuws hoort vertrekt zijn gezicht. Hij stuurt de herder weg en verbiedt Antilia om hem ooit nog te zien. Ze wordt opgesloten in het kasteel en als ze ooit nog wegloopt staat haar geliefde een vreselijke straf te wachten. Met een gebroken hart smeekt Antilia haar vader om haar geliefde herder nog één keer te mogen zien. De koning is terughoudend maar gaat akkoord.
De geliefden ontmoeten elkaar op de heuvel waar ze elkaar voor het eerste ontmoette. Samen huilen ze bittere tranen om hun gebroken harten. De tranen uit de groene ogen van de prinses vormen een groene stroom waardoor op de bodem van de vallei een smaragdgroen meer ontstaat. De tranen van haar blauwogige geliefde vormen een blauw meer. Ondanks dat ze niet samen konden blijven, bleven hun tranen dat wel zodat de wereld hun liefde voor elkaar nooit zou vergeten.
Gevaarlijke wateren
Halverwege de 16e eeuw werden de wateren rondom de Azoren druk bezocht. De eilanden profiteerden in deze tijd van de terugkerende handelsschepen uit India en de ontdekkingsreizigers die op weg naar Amerika de Azoren gebruikten als tussenstop. De beschutte en veilige havens van de Azoren leverden dan ook flink wat geld op. Maar om die havens te bereiken moesten de schepen eerst door gevaarlijke wateren. Er waren namelijk niet alleen handelsschepen rondom de Azoren te vinden maar ook piraten.
Eén van onze favoriete piraten verhalen van de Azoren is misschien wel die van de ‘Las Cinque Chagas’. Het Portugese schip keerde in 1594 vanuit India huiswaarts. In de onderbuik van het schip lag een kostbare buit van 22 schatkisten gevuld met diamanten, robijnen en parels. De geschatte waarde van de vracht zou vandaag de dag ruim 1 biljoen dollars waard zijn.
De terugreis naar Portugal verliep voorspoedig tot het schip vlakbij de Azoren werd aangevallen door een vloot van Engelse piraten. Drie schepen omcirkelden de Las Cinque Chagas en zette vervolgens de aanval in. Twee dagen wist het Portugese schip zich te verzetten tegen de piraten. Maar in de tweede nacht vatte het schip vlam en begon het te zinken. De bemanning wist te ontkomen maar de kostbare vracht ging verloren. Tot op de dag van vandaag heeft niemand ooit de schat kunnen vinden. Maar wie weet… misschien spoelt er ooit wel een diamant aan op de kust van de Azoren.
De gezonken stad
Iedereen heeft vast wel eens van de gezonken stad Atlantis gehoord. Maar wist je dat deze legende toegekend kan worden aan de Azoren en dat het eigenlijk om een land ging en niet alleen een stad? Het verhaal gaat dat er in de oudheid een immens land zou zijn geweest genaamd Atlantis. Het was een prachtige plek midden in de Atlantische Oceaan met buitengewone landschappen, uitgestrekte vruchtbare vlaktes, met twee of meer oogsten per jaar en gezonde, sterke dieren.
De bewoners van dit paradijselijke eiland werden Atlantiërs genoemd. De bevolking werd door velen als volmaakt en rijk beschouwd. Er waren paleizen en tempels bedekt met goud en dankzij het vruchtbare eiland hadden de bewoners aan niks te kort. Maar de rijkdommen van het eiland trokken vijanden aan die Atlantis binnen wilden vallen om het land voor zichzelf op te eisen. Daarom trainden de Atlantiërs zich in de krijgskunst. Daar waren ze zo succesvol in dat er trots en ambitie ontstond om het koninkrijk van Atlantis uit te breiden. Waarom zouden ze alleen genoegen nemen met Atlantis als ze nog veel meer landen konden veroveren?
Terwijl deze plannen gesmeed werden kreeg Poseidon er lucht van. Hij riep de goden bijeen om de Atlantiërs te stoppen. Als straf voor hun hebzucht creëerden de goden hevige aardbevingen en branden die de natuur van Atlantis verslonden. Gigantische golven beukten tegen het eiland en verzwolgen steden en dorpen. Toen het natuurgeweld ging liggen was Atlantis voor altijd verdwenen.
Tenminste.. Dat werd een lange tijd gedacht. Maar er gaan steeds meer geruchten rond dat de zee de hoge bergen van Atlantis nooit helemaal had kunnen onderdompelen. De toppen van de bergen zouden nog boven het zeeoppervlak uitsteken en velen zijn ervan overtuigd deze toppen de negen eilanden van de Azoren hebben gevormd.
Wil je zelf dit soort verhalen ontdekken en het authentieke Azoren leren kennen? Neem dan een kijkje bij het aanbod van Voja Travel of laat je adviseren door één van onze reisadviseurs voor een reis op maat.
